Porcelaine to średniej wielkości francuski pies gończy który początkowo stworzony był do odnajdywania, gonienia i tropienia zajęcy i drobnej zwierzyny. Uważa się, że jest to najstarszy istniejący francuski pies gończy. Alternatywna nazwa to Chien de Franche-Comte`, odnosząca się do francuskiego regionu graniczącego ze Szwajcarią.
Pierwsze wzmianki o rasie z 1700 roku pochodzą z Francji i Szwajcarii . Wiadomo, że do stworzenia Porcelaine użyto przedstawicieli ras: Harriera Angielskiego, Laufhounds, Montaimboeuf i Ogara Talbota. Większość hodowli prowadzona była w Vaud, Sabaudii i opactwach Luxeuil i Cluny. Podczas rewolucji francuskiej rasa prawie wymarła. Została zrekonstruowana za pomocą francuskich psów gończych, takich jak Grey Harriers z Somerset, Gascon Saintongeois i Billy. Krzyżówki te dodawały Porcelaine wigoru, wielkości i siły do polowania na dzika i jelenia. Jest to solidny i wytrwały pies zdolny do pracy na dużych dystansach w trudnym górskich terenie.
Oprócz nieprzeciętnych zdolności łowieckich sprawdzają się cudownie jako psy rodzinne. Są piękne, eleganckie i pełne energii, nigdy nie są nieśmiałe. Mimo, iż uwielbiają kontakt z człowiekiem ich zachowania często są kocie: lubią chodzić własnymi ścieżkami. Jest to wyjątkowo inteligentna ale i bardzo samodzielna rasa, dzięki inteligencji nauka nie przychodzi im z trudem ale duża doza samodzielności sprawia, iż nie zawsze chcą robić dokładnie to o co się je prosi. Bardzo dużo uwagi należy poświęcić na naukę od najmłodszych lat, źle bądź niewystarczająco ułożona porcelana może mieć skłonności do odchodzenia od przewodnika na duże odległości. Psy te mogą mieszkać zarówno w domu z ogrodem jak i w małym mieszkaniu w bloku, ale trzeba im zapewnić dużą dawkę ruchu. Nie polujące psy powinny mieć swoje zajęcie, genialnie odnajdują się podczas długich górskich wędrówek czy jeździe na rowerze. Alternatywą dla myśliwskiej pracy tropowej może być cywilna praca węchowa to jest odszukiwanie przedmiotów, substancji czy ludzi.
Psy te nie są obciążone poważnymi chorobami genetycznymi. Długie i nisko osadzone uszy mogą mieć tendencje do zbierania brudu a co za tym idzie również do zapaleń, dlatego należy kontrolować ich stan i w razie potrzeby płukać odpowiednimi środkami do czyszczenia uszu. Krótka sierść i bark podszerstka sprawia, że pielęgnacja jest bardzo prosta i ogranicza się do wyczesywania martwego włosa w w okresie linienia.
Pełny opis wzorca rasy w języku polskim na stronie ZKwP.
http://www.zkwp.pl/1.tmp/zg/wzorce/30.pdf
Opisy wzorca na stronie FCI